Onze hulpvragers

De aanhouder wint!

Het verhaal van Maureen

Maureen, wanneer en door welke oorzaken ben je ziek geworden?
In 2018 ben ik vanwege diverse traumatische gebeurtenissen ziek geworden. Het sluimerde al langer, echter het overlijden van een dierbare was de bekende druppel; ik wist niet wat me overkwam. Ik wist onder andere  mijn eigen naam niet meer en kreeg psychische klachten. Ik wilde hier echter niet aan toegeven en bleef maar doorgaan tot dat een jaar later ook mijn lichaam het opgaf; ik kreeg namelijk een linkszijdige verlamming. Ik kwam in de malle molen terecht van hulp vragen, specialisten en revalideren.

Je bent zelfstandige geweest, maar op moment van ziek was je in loondienst?
Ja, maar wat bleek dat ik ondanks dat ik me ziek gemeld had, bleef ik zogenaamd op therapeutische basis werken. Tegen de tijd dat ik een vast contract zou krijgen, kreeg ik de mededeling dat men niet verder wilde met mij. Ik ben nergens afgemeld en ging uiteindelijk met dit verhaal naar het UWV. Daar werd ondanks dat ik zelfs letterlijk fysiek ondersteund werd, niet serieus genomen. Ik heb alles zelf moeten doen; bijvoorbeeld mijn eigen dossier vaststellen. Uiteindelijk werd mijn ziekmelding geaccepteerd en ging de procedure na 2 jaar ziektewet, de WIA beoordeling in. Via de organisatie (ICL) die mijn revalidatie deed, werd ik verwezen naar het Platform Sociale Zekerheid Maastricht-Heuvelland en eveneens omdat die groep samenwerkt met de advocaten Linda en Jenny van `Kamps van Baar’.

Hoe verliep de WIA-beoordeling?
Ik werd niet arbeidsongeschikt verklaard en kwam dus niet in aanmerking voor een WIA uitkering. We hebben hier bezwaar tegen in gediend. Dit werd afgewezen, vervolgens in beroep bij de rechtbank, ondanks een geweldige pleitnota van de advocate en een ondersteunde rapportage  door een onafhankelijke verzekeringsarts, werd ook het beroep afgewezen door de rechter. We waren het hier niet mee eens en zijn in hoger beroep gegaan.

Hoe stond je er toen voor? 
Ik was dus eigenlijk werkzoekende en ging in die hoedanigheid in gesprek met het UWV  werkbedrijf. De arbeidsdeskundige van het werkbedrijf zei, dat hij gezien mijn gezondheidssituatie niets voor mij kon betekenen. Ik moest wel nog, omdat ik daar nog recht op had WW aanvragen voor een periode van 2 maanden. (ik kreeg wel ontheffing  van sollicitatieplicht). Ik zou me dan in de WW  opnieuw ziek moeten melden. Zo gezegd zo gedaan (hetgeen overigens geen gemakkelijke procedure is qua aanmelding). Omdat ik na afloop van de WW  geen uitkering meer had, moest ik me meldden bij de sociale dienst van de gemeente. Hier werd ik door de consulente goed opgevangen en ook zij zei, gezien mijn dossier dat ik eigenlijk arbeidsongeschikt was en dus niet bij de gemeente thuis hoor. Ze hielp wel dat ik een uitkering en ontheffing  van sollicitatieplicht kreeg. 
Ik heb vaak momenten gekend dat het gezien mijn fysieke en mentale gezondheid het niet meer zag zitten en de strijd wilde opgeven; laat me dan maar in de participatie wet terecht komen en me verder met rust laten. Ik kreeg een aantal zaken ook niet meer bewust mee. De advocaten Linda, Jenny en Pie (begeleider Platform Sociale Zekerheid) bleven geloven en vasthouden dat we knokten voor een rechtvaardige zaak en dat we door moesten gaan.

Hoe ging het verder?  Er was nog geen uitspraak van het hoger beroep.
We hebben opnieuw een ziekmelding bij het UWV gedaan, met de de daarbij horende procedures. Eerst weer knokken voor erkenning van de nieuwe ziekmelding en daarna weer een WIA aanvraag en beoordeling. Deze werd wederom afgewezen, waarna we opnieuw bezwaar ingediend hebben bij het UWV. (Inmiddels waren we 4 jaar verder!). Bij de hoorzitting (behandeling van het bezwaarschrift), kregen we met een verzekeringsarts  Bezwaar en Beroep te maken die deze zaak op een andere objectieve wijze behandelde en dit leidde uiteindelijk tot een beslissing dat ik recht heb op een WIA-IVA (Inkomensverzekering Volledig Arbeidsongeschikten). Dit houdt in dat ik in principe tot mijn AOW gerechtigde leeftijd recht heb op een uitkering omdat er geen duurzaam benutte mogelijkheden tot werken voor mij zijn.
Achteraf gezien ben ik blij dat ik de goede mensen om mij heen heb gehad, die bleven geloven in een goede en rechtvaardige afloop van mijn zaak. In mijn eentje was me dat nooit gelukt! Ik heb me tegen beter weten in altijd beter voor gedaan dan dat ik feitelijk was. Dat is mijn valkuil geweest. Ik heb nooit kunnen bevroeden wat je als mens kan overkomen.

Hoe is het nu met je?
Toen ik de uitslag kreeg dat we de zaak uiteindelijk gewonnen hadden, kon ik alleen maar huilen. Daarna besefte ik pas dat ik ziek mag zijn en niet meer kan functioneren zoals ik dat zou willen. 
Op dit moment gaat het best goed met me; ik mag niet klagen. Ik vind het niet makkelijk dat ik een aantal zaken niet meer kan doen. Ik doe twee ochtenden in de week vrijwilligerswerk en dat bevalt me prima. Ik krijg er weer een stuk erkenning en waardering door.

Welk advies geef je aan mensen die in vergelijkbare situaties terechtkomen?
Geef nooit op, blijf vechten, zoek mensen op die je kunnen ondersteunen en ga naar het Platform Sociale Zekerheid Maastricht – Heuvelland, daar zitten deskundige mensen die je kunnen helpen!

* Vanwege privacy redenen is Maureen niet haar echte naam.